Koen Lemmens: ‘Kaarsenverkoop in de kerk boomt: teken van angst of hoop?’
Het zal niemand verwonderen dat wereldnieuws deze dagen ook aan de eettafel veelvuldig wordt bediscussieerd. Vooral de geladen vraag over het al of niet op het til zijn van een nieuwe wereldoorlog, is voer voor discussie. Als ik hoor dat sommigen al een kleine voorraad bewaarbare goederen in de kelder hebben opgeslagen, toiletpapier incluis, dan slaat me de schrik om mijn hart. Thuis kunnen we denk ik net een dag of twee verder.
In die noodpakketten zit steevast ook een radiootje, met allerlei functies nodig in grillige oorlogsomstandigheden. Met een draaihendeltje kan je stroom opwekken. Spontaan zie ik het een beeld uit Allo, Allo, waar een oude vrouw met oortrompet moet opkrassen om een veldradioverbinding te maken met de résistance.
We leven in een wereld waar de angst regeert en non-stop gevoed wordt. Je leest tips over hoe je overlevingspakket eruit moet zien en wat later lees je dat je er hoogstens een paar dagen mee kan overleven. En dan is er nog de angst om hoe überhaupt te overleven in een wereld in oorlog, en om alles te verliezen waar we geestelijk en materieel voor gewerkt hebben.
Als parochiemedewerker zie ik ook een opvallende tendens in onze kerk en die in de buurt: er worden enorm veel kaarsen gebrand. In sommige kerken zelfs een verdubbeling. Er moeten soms kaarsen weggenomen worden omdat er anders brandgevaar ontstaat. Het is opvallend dat tijdens de kerkelijke hoogdagen de kerk opnieuw vol zit. Vorig jaar op Kerstdag waren er meer dan 500 mensen, Maria Lichtmis, meer dan 350 mensen, met Palmzondag opnieuw een goed gevulde kerk. Het aantal kerkgangers stijgt zelfs weer, voor het eerst sinds de coronacrisis.
Heeft dit te maken met een soort van angst in onzekere tijden? Ik denk dat mensen naar de kerk komen en kaarsen branden om hun bezorgdheden even te kunnen delen en toe te vertrouwen aan God. Daarnaast is er wel een hernieuwde interesse naar het sacrale merkbaar, samen met een zoektocht naar verbinding met de buurt en lokale overheden.
Ik geloof dat het meer en meer aan de lokale overheden en geloofsgemeenschappen is om de bevolking bij te staan in deze angst en twijfel. Het is aan de (lokale) media om wanhoop tegen te gaan en misschien wel middelen aan te reiken om aan de bevolking gemoedsrust te geven. Maar zeker voor de kerk is het, in deze troebele tijden, een uitdaging om te laten zien waarvoor ze uiteindelijk staat: bron van geloof, hoop en liefde. Hopelijk neemt de nieuwe Paus deze boodschap ook mee.
Bron: Het Belang van Limburg