Bea Meertens: “De 000-arts: een probleem gecreëerd door de overheid, betaald met kwaliteitszorg”
Door artsen in de Jeugdzorg dezelfde riziv-code toe te dichten als dokters die enkel hun basisopleiding afmaakten, creëert de overheid een hiaat in de wetgeving dat ze al jaren weigert te dichten.
Het is een alarmerende trend: er zijn steeds meer basisartsen zonder specialisatie actief in Vlaanderen, artsen van wie de riziv-code eindigt op 000. Ze hebben wel hun zesjarige studie geneeskunde afgerond, maar zonder bijkomende specialisatie zoals bijvoorbeeld huisartsgeneeskunde, goed voor drie jaar extra.
De waarschuwing dat de kwaliteit bij 000-artsen niet gegarandeerd is, is terecht, maar mist een cruciale nuance. In de Jeugdgezondheidszorg, in de centra voor leerlingenbegeleiding (CLB), hebben collega’s die wél een bijkomende specialisatie gevolgd, namelijk ook een riziv-code die eindigt op ‘000’. En dat probleem is niet gecreëerd door de artsen, maar door de overheid zelf.
Als jeugdartsen maken wij ons al jaren zorgen. Enerzijds omdat de tweejarige, universitaire opleiding in de specialisatie Jeugdgezondheidszorg niet langer vereist is om bij een CLB te werken. Anderzijds – en dat is de grote paradox – omdat de artsen die wél de specialisatie volgen, hiervoor niet worden gehonoreerd met een eigen riziv-code. Artsen die na hun basisopleiding de bewuste keuze maken voor de master-na-master Jeugdgezondheidszorg, krijgen dezelfde code als de basisarts die geen specialisatie heeft. Het riziv-nummer van hoogopgeleide artsen blijft hangen op ‘000’.
De gevolgen zijn desastreus voor het imago en het vertrouwen. De huidige berichtgeving schept de indruk dat alle 000-artsen geen bijkomende specialisatie gevolgd hebben. Maar dat klopt dus niet. De overheid creëert een hiaat in de wetgeving dat ze al jaren weigert te dichten, ondanks onze uitdrukkelijke vraag om een erkende beroepstitel te creëren voor de jeugdarts.
De overheid biedt geen garanties over wat er achter de 000 schuilt. De kernvraag blijft: hoe ga je als patiënt, als leerling of als ouder nog het verschil zien tussen een basisarts en een gespecialiseerde jeugdarts? De artsen die de ManaMa Jeugdgezondheidszorg afronden, doen dit omdat ze graag met kinderen en jongeren werken en iedere dag het verschil willen maken om hen in een veilige en gezonde omgeving te laten opgroeien. Hun keuze is er één van passie en expertise, niet van gebrek aan opties.
Het wordt hoog tijd dat de overheid haar verantwoordelijkheid neemt. Het is onaanvaardbaar dat de inspanningen voor kwaliteit en vorming bij de jeugdartsen in het CLB worden ondermijnd door een anachronistische riziv-code. Creëer een erkende beroepstitel voor artsen in de Jeugdgezondheidszorg en geef hen de riziv-code die hun bewezen bekwaamheid weerspiegelt.
Laat de overheid stoppen met het creëren van problemen en beginnen met het erkennen van kwaliteit. Onze kinderen en hun ouders verdienen die transparantie en dat vertrouwen.
Bron: Het Belang van Limburg