Jurian Van Parys: ‘De Brusselse politici moeten dringend een nieuwe regering vormen, zonder aan de eigen functie te denken. Een voorzet.’
Brussel zit 500 dagen zonder regering. Onze politici moeten dan ook dringend een nieuwe regering vormen, zonder aan de eigen functie te denken. Ik geef alvast een voorzet.
In de Nederlandse taalgroep van het Brussels Parlement, die 17 zetels omvat, is met acht partijen de versnippering totaal. Om een meerderheid te vormen zijn in de praktijk vier partijen nodig. Dat is niet eenvoudig, niet in het minst omdat er maar drie ministerposten te verdelen zijn.
Groen (4 zetels), Vooruit (2), N-VA (2) en CD&V (1) hebben samen een meerderheid van 9 op 17 zetels. Een dergelijke coalitie wordt mogelijk als CD&V en de N-VA een associatie of kartel vormen, zoals oud-journalist Daniël Buyle kort na de verkiezingen in Bruzz al suggereerde. Een voordeel van die meerderheid is een vlottere afstemming van beleid. Ik wens het alle Brusselaars toe: intense samenwerking tussen de Brusselse, Vlaamse en federale regeringen voor goed bestuur in onze stad.
De geschiedenis leert dat één parlementair mandaat een grote impact kan hebben. In 2004 zette Geert Bourgeois de enige Kamerzetel van de N-VA in om een kartel te vormen met de toen veel grotere CD&V van Yves Leterme. De N-VA werd gul beloond voor die investering en verdiende haar inzet de afgelopen twintig jaar in veelvoud terug.
CD&V kan van de moed van Bourgeois leren, door verantwoordelijkheid te nemen, mee te bouwen aan een Brusselse regering en geen regeringspostje op te eisen. Eén zetel op een totaal van 89 Brusselse parlementsleden noopt tot bescheidenheid.
Benjamin Dalle (CD&V) kan dan des te meer een beslissende rol spelen in de Brusselse regeringsvorming. Met drie zetels kunnen Dalle en Cieltje Van Achter van de N-VA stevig wegen op het Brusselse beleid. En op basis van wiskunde gaat de ministerpost dan naar Van Achter.
Ik adviseer Benjamin Dalle dit scenario te overwegen. Verantwoordelijkheid nemen en staatsmanschap tonen zijn zelfverklaarde kwaliteiten van de Vlaamse christendemocraten. De Brusselaars wachten al veel te lang en de maat van de onverantwoordelijkheid is vol. Het zal Dalle tot eer strekken en waardering opleveren als hij toont dat hij met zijn beperkte speelkaarten maximaal bijdraagt aan goed bestuur.
Een associatie tussen N-VA en CD&V lijkt op basis van de programma’s van beide partijen perfect mogelijk. Beide regeren al samen in Vlaanderen en federaal, Bart De Wever beweert zich te spiegelen aan de Duitse CDU/CSU, en voor Dalle en Van Achter is er het inspirerende voorbeeld van Geert Bourgeois: een gezamenlijk kartel voor goed bestuur.
De hierboven geschetste Vlaamse meerderheid heeft het voordeel van de duidelijkheid, symmetrie met andere bestuursniveaus en kan aan de slag zonder lelijke bricolage met postjes en regeringscommissariaten. Natuurlijk kan PS, die niet met de N-VA in zee wil, deze centrumcoalitie alsnog afschieten, maar dan kan de Vlaamse zijde in elk geval geen onwil verweten worden.