Hans Geybels: ‘Musturberen’

Musturberen. Ik geef het meteen toe: ik kende het woord niet totdat het eergisteren opdook in deze krant. Gelukkig lichtte een dokter de betekenis toe.

Musturberen betekent dat mensen alles perfect moeten doen: de bloemen op het kerkhof moeten perfect zijn, evenals het kerstdiner en Halloweenversiering. En kindlief moet zonder haperen de nieuwjaarsbrief kunnen afdreunen. Dat moet gewoon, want anders worden we ongelukkig.

Alles moet tegenwoordig! Je moet in de zomer op reis kunnen gaan en je moet in de winter op skivakantie. Je moet er modieus bijlopen en je moet kunnen uitpakken met het allerlaatste i-ding. Je moet bijzondere gerechtjes klaarmaken in dit kooktijdperk.

Uitgangspunt van het artikel in de krant is een vrouw die nu al stress heeft voor het kerstdiner van 2012. Ik dacht eerst dat ik de datum verkeerd las, maar neen hoor. Hoe het huis ‘pimpen’, welk verrassend menu op tafel brengen, welke cadeaus kopen enzovoort. Die vrouw is blijkbaar geen alleenstaand geval. Heel wat psychologen en dokters blijken niet als een kalkoen uit te kijken naar Kerstmis. Integendeel. Ze doen gouden zaken in het opvangen van de musturbators.De rat race die aanvankelijk enkel het bedrijfsleven typeerde, kruipt als een sluipend gif het privéleven binnen. De prestatiedrang die al enkele decennia lang ons economisch groeimodel definieert in termen van meer, beter en sneller tast nu ook ons persoonlijk handelen aan. Geluk wordt door musturbators steevast gemeten door zich met anderen te vergelijken. Gelukkig is niet iemand die veel geld verdient, maar die 100 euro meer verdient dan zijn omgeving. Iemand is gelukkig met z’n kind omdat het van in de lagere school primus is. Uitblinken is niet langer een wens, maar een te verwezenlijken doel. Voor ons geluk staan we elke dag in de spiegel van een ander.

Zo’n levenshouding brengt natuurlijk veel stress mee. Die stress – vind ik – wordt trouwens elk jaar meer en meer fysiek voelbaar in de periode van kerstshopping. Meir, Veldstraat en Koning Albertstraat worden geladen met menselijke bio-elektriciteit. We weten allemaal wat er gebeurt als er te veel spanning door de bekabeling loopt.

Los van de stress – waarvoor therapieën bestaan – zie ik nog een ander belangrijk probleem. Onze maatschappij lijkt minder permissief te worden voor mensen die fouten maken. Net omdat de perfectie de minimumgrens van ons handelen aan het worden is, kunnen we minder overweg met faling. Er lijkt steeds minder ruimte te zijn voor mislukking. Niet dat mislukken en falen opgehemeld moeten worden. Integendeel zelfs. Ze moeten vermeden worden, maar we gaan ze nooit kunnen uitsluiten. Geven we onszelf en de ander nog een tweede kans?

Een ding is zeker. Geluk heeft met musturbatie niks te maken. Geluk puur je net uit het feit dat je een tweede kans krijgt. Geluk haal je uit een kind dat af en toe eens hapert bij het voordragen van de nieuwsbrief. Geluk heeft niks te maken met moeten, maar alles met mogen.

Bron: De Morgen