Cedrick Veryser: ‘Even tegenGAS geven’
Met 21 jaar op de teller staan voel ik mij geremd in mijn ontplooiing. Hoewel ik volop in mijn jeugd en mijn studies aan de KULeuven zit, heb ik het gevoel mijn eigen ‘ik’ te moeten onderdrukken. De reden? Het invoeren van de GAS-boetes. Ik voel mij dan ook genoodzaakt op de rem te gaan staan en ‘Halt!’ te roepen.Kinderen in Dendermonde die per twee een waterglijbaan naar beneden glijden kunnen gesanctioneerd worden met een administratieve geldboete van 120 euro. In Mortsel dreigen tradities verloren te gaan daar kinderen niet meer van deur tot deur mogen gaan bij Driekoningen. Aanbellen bij iemand thuis met tot doel het bekomen van een aalmoes is echter verboden. Waarom dreigt de maatschappij plots uit de bocht te vliegen? Kunnen en mogen wij dit zomaar laten gebeuren?
De jeugd van tegenwoordig
De recent ingevoerde GAS-boetes kon van de meet af aan niet rekenen op de steun van de Vlaamse jongeren. Meer zelfs, vanuit menig jeugdwerk kwam er hevig protest. Het is naar mijn mening ook een directe aanval op de zoekende en aftastende jeugd van vele jongeren, ook die van mij. Meer dan ooit worden jongeren geconfronteerd met uitspraken die verwijzen naar hun ‘onaanvaardbaar gedrag’. Het invoeren van deze boetes is voor veel mensen dan ook een bevestiging dat het gedrag van jongeren escaleert en dat deze enkel in toom gehouden kunnen worden via bestraffing.
Ikzelf sta al enkele jaren in het jeugdwerk en mijn bevindingen over ‘de jeugd van tegenwoordig’ staat haaks op alles wat ik de voorbije maanden over hen gehoord heb. Jongeren hebben nood om samen te komen. Tegenwoordig gebeurt dit vooral via sociale media, maar hun sociaal engagement neemt hierdoor niet af. Integendeel, jongeren die vrijwilligerswerk doen of op inleefreis vertrekken, promoten dit via sociale media waardoor ze andere jongeren aansporen om hetzelfde te doen.
Pijnpunten
De GAS-boetes zijn al enkele maanden van toepassing en ik merk nu al twee grote pijnpunten. Enerzijds leidt deze maatregeling tot een penaliserende maatschappij. We steven af op een samenleving waarin elke misstap wordt gesanctioneerd, want hoe definiëren we ‘overlast’?
Anno 2013 ligt er een grote druk op de schouders van de jongeren. Naast het behalen van een diploma moeten ze ook nog enkele hobby’s beoefenen en bovenal ook liefst het beste zijn in alles wat ze doen. Waarom zijn we dan verwonderd dat jongeren vandaag de dag onder stress staan? En wie neemt het hen dan ook kwalijk dat ze af en toe die druk van zich af willen schudden? Helaas zullen wij als jongeren dat sinds heden moeten onderdrukken, bestempeld als last voor een ander.
Anderzijds gaat de administratieve waarborg die gepaard gaat bij een overtreding verloren. Zo is vastgelegd dat niet enkel politieagenten een GAS-boete mogen uitschrijven, maar ook gewone ambtenaren. Op deze manier creëer je een totale willekeur in de maatschappij. Bovendien moet je je onschuld maar eens proberen te bewijzen wanneer je in de ogen van iemand anders tot ‘last’ bestempeld wordt.
Naar mijn aanvoelen moet een adolescent een zoekende en aftastende jeugd hebben. De gemeenschap moet hierin een steunende rol spelen en geen straffende. GAS-boetes symboliseren de toenemende intolerantie van onze maatschappij. Als jongere heb ik misschien een naïef toekomstbeeld, maar een intolerante en straffende maatschappij die de onbezonnenheid van kinderen en jongeren ontneemt, daar geef ik tegenGAS tegen!